عصر این جمعه دلگیر...
مگر دل های ما تحمل این همه دوری و غم را یکجا دارد؟
و مگر قرار نبود که قرارمان در بیت المقدس باشد؟ آن هم نه فقط بخاطر قدس، که قدس برای‌مان یعنی مسیر آزادی تمام مستضعفین جهان...
سردار
ما کمی خسته شده بودیم، تو لختی بیشتری تحمل مان می‌کردی دوباره تازه نفس می شدیم و برمیگشتیم.
«...و مگر نه آن‌که از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سر خویش، بیشتر دوست داشته باشد.»
"افسردگی، از عوارض جانبی سرطان نیست
بلکه یکی از عوارض جانبی مرگه..."
"- ... «چیز مهمی نیست»؟ معلومه داری دروغ میگی. چی شده؟
+ ...
- از قبل بهم گفته بودی که سرطان مرحله چهارم دارم، دیگه بدتر از اون چی میتونه باشه؟
+ امید... امید الکی."
ب.ن:
کنار امید، باهم بالا سر مزاری وایستادیم که...
یادآوری اینکه 40 روز گذشته هم سخته
شب بهم پیام میده که «لعنت خدا به این سه شنبه ها»
دنبال مقصر نیستم
میدونم که نیستم، چون که اصلا هیچ وقت اینجا رو نمی خونی که بفهمی در نظرم مقصر کیه
ولی میگم که یاد خودم بمونه که دنبال مقصر نیستم
.
اصلا چه فایده ای داره؟
پیدا کردن یه کسی یا یه چیزی که همه چی رو بندازی گردنش فقط برای نمایش عمومی خوبه، وقتی خودت تنها نشستی و داری توی خودت با خودت حرف میزنی، میفهمی که واقعیت چیز دیگه ای هست...
برای همین دنبال مقصر نیستم!
اما این رو اینجا میگم، برای خودم
که یادم باشه همه چیز از کجا اینجوری شد
وقتی کلی اتفاق پشت هم داشت میافتاد، جرقه ی همه شون چی بود
تو ذهنم باشه که همه چیز از اون اتاق سایت کامپیوتر توی اون دانشکده کوفتی شروع شد
پاییز 93
همه چیز شروع شد و هر وضعیتی که الان من دارم و به هرچیزی که رسیدم و کلی چیزهایی که بهشون نرسیدم همه اش تحت تاثیر یه اتفاق بوده
و هنوز نمی دونم که تا کِی...
.
.
«از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری»
.
سه شنبه ها همین است
در طول زمان جریان دارد و محدوده جغرافیا و بعد مکان محدودش نمی کند!
مهم نیست کجا باشی
همه جا سه شنبه ها همانطور که باید سپری می شود!
.
.
.
.
بدتر از این هم می شود؟ اینکه توانایی انجام کاری را نداشته باشی؟ اینکه بجای چند سال فرصت، اتفاقات درست در زمانی بیافتد که چند هزار کیلومتر دور از جایی هستی که باید باشی! ولی اصلا فکر کن... آدم توانایی ای دارد؟ در مقابل آنچه خواست او باشد، کاری می شود کرد؟ شاید این را هم نشانه کرده برای تو یا شاید هم دارد امتحانت می کند... اینکه آنجایی که باید نباشی و فکر کنی اگر بودم... اگر بودی هم همانی می شد که باید!
پ.ن:
رفیقی بعد از اه و ناله پیام داده بود: «بچه کربلای پنج رو چه به فیفث اونیوی منهتن...»، حق گفته بود... جمع و جور کن خودت رو!
- چریکا زیاد عمر نمی کنن...
- چرا آدم باید زیاد عمر کنه وقتی که حالش خوب نیست؟ ماها حالمون خوب نیست امیر...
«سیانور» - بهروز شعیبی
94 واقعا سخت بود. حق داشتم که «امتحان های سخت» را برایش انتخاب کنم. بعد «کوبیدن میخ ها» طبیعتا باید پای نتیجه شان بایستی!
تمامی فراز و نشیب های که الان لحظه ای از ذهنم عبورشان دادم و حتی توان اشاره به آن ها را ندارم.
و باز یادآوری اینکه همیشه در حال امتحانیم و از این حیث شاید 94 هیچ وقت تمام نشود...
اما مثل رویه دوست داشتنی آقا که در بحران و اتفاقات که همه انتظار اسم خاصی را مثلا برای سال بخصوصی می کشند، می آید و کلا فضای چیز دیگری را مطرح می کند، دوست دارم امسال را برای خودم «کتاب و کتابخوانی، رشد و شکوفایی» بگذارم!
باشد که رستگار شویم
دعا کنید
این روزهای گرم اسفند را
تو سرد میکنی!
چقدر همه چیز وارون شده...
