نوشتن از سفر اول کربلا و پیاده روی اربعین و چیزهایی که می بینی و میفهمی از توحید و مدل درست حکومت اسلامی گرفته تا آن پیرمرد دم آتش و خواب کنار تیر 150 و مدعیان دروغین و ارتش بیست میلیونی و بالکن حرم امام حسین (ع) و شب جمعه که با هم نبودیم بماند...
بماند برای اهلش!
الان _که ساعت 3 صبح هست_ تا از فاکتورسازی فارغ شدم. یعنی من که اینقدر خلاقم دیگه ذهنم خالی شده بود که بجز این همه اقلامی که گرفتیم(!) دیگه چی می تونیم بخریم! اینقدر حجمش زیاد بود...
بعد یه سری غر غر هم میخواستم بکنم دیگه اینقدر خسته ام بیخیال شدم!
ساعت 6 وسط جلسه نشسته ایم، همه می خواهند همه چیز را زیر رو کنند.
این وسط محسن میزنه آروم به پهلوم؛
- مثلا امروز روز جهانی غذاست! اونوقت من و نو ناهار نخورده ایم هنوز!
*16 اکتبر روز جهانی غذا!
این هم تمام شد...
الحمدلله!
با تشکر ویژه از
واحد ینگه قلعه سفلا:
محمد امین
واحد سولدی:
محمد
امین
احسان
میلاد
محمدرضا
امیرحسین
رضا
و حمایت های معنوی ابوالفضل :)
واحد تهران:
مهدی
مصطفا
و خانواده محترم رجبی :)
شاید مسیر جلوی کلاسهای مدرسه سولدی را ۸۰-۹۰ بار رفتیم اومدیم٬ از نیمه شب تا ۴ صبح!
از کجاها حرف زدیم و به کجاها رسیدیم. در بین حرفها چقدرشون برام نقاط روشنی بود که انگار سالهاست قبولشون دارم. از این حرفها که موقع شنیدنشون تند تند سر تکون میدی و «احسنت» میگی!
اما از یه جایی به بعد اصلا تایید یا رد حرفهات تو ذهنم نبود فقط و فقط داشتم فکر میکردم که چقدر از تو علاقه در دلم هست٬ چقدر...
.
« خَیْرُ الْمُؤْمِنِینَ مَنْ کَانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنِینَ، وَ لَا خَیْرَ فِیمَنْ لَا یَأْلَفُ وَ لَا یُؤْلَف »
.
کثر الله امثالک برادر مهربان
