به یاد 29 اسفند 93
با وانت نیسان داغون سپاه
بار سیمان و گچ و کاشی
زیر بارون
کنار سد رضوان
زنگ پشت زنگ؛ ریجکت کردن
رزمیار دوم ابوالفضل حق گویان
ناهار ساعت 5
کالباس و نون و نوشابه و چیپس
خنده و خنده و خنده
پ.ن:
عجب روز آخر سال عجیبی، از آن روز های پر رنگ سال
در محیط های بزرگ شدم که هیچ وقت فکر نمی کردم دوستی از شهرستان داشته باشم.
دانشگاه هم خیلی _و فقط کمی_ تغییری در این نظرم ایجاد نکرد اما از باقیمانده های جهادی سخت امسال یک دوست شهرستانی است، با اینکه بسیار در ارتباط و آشنایی جدید سخت گیر شده ام اما به خاطر ساده گی اش این راه را آسان کرد...
سفری که دوباره امسال در تابستان به خراسان جنوبی داشتم با هم سری به باغ میوه هایشان زدیم و خوش بود.
